“Ik heb een goed oog voor fotografie. Ik maak vooral zeefdrukken van mijn eigen foto’s of van mijn kinderen. Ik heb ook veel met kindertekeningen gewerkt. Ik ben kritisch op mijn werk, alle kleuren moeten juist zijn in een zeefdruk.”

De kunst die Karolien maakt komt vaak voort uit een buikgevoel. Ze is van mening dat mensen het maken nodig hebben als een uitlaatklep. Voor haar kan het maken ook heel therapeutisch zijn.

“Toen ik mijn haar begon te verliezen, heb ik een broche gemaakt van prikkeldraad en een vlechtje mijn eigen haar. Mijn inspiratie was een beeld van vroeger dat mij altijd is bijgebleven: pieken paardenhaar in prikkeldraad langs de velden onderweg naar school. De broche symboliseert de pijn die ik voelde toen mijn haar uitviel.”

Hoewel Karolien vaak alleen maakt, zijn er periodes dat ze met andere kunstenaars samenwerkt. Zo drukt ze bijvoorbeeld kaarten van tekeningen van een vriendin.

“Een vriendin van mij heeft een weeshuis opgericht in Nepal. Zij stuurt mij prachtige tekeningen waar ik postkaarten van druk, die ik vervolgens verkoop om het weeshuis financieel te ondersteunen. Ook begeleid ik anderen in hun creatief proces en geef ik workshops zeefdrukken in mijn atelier.”

Voor Karolien primeert het artistieke boven alles. Tegen haar kinderen zei ze altijd: “Je moet niet binnen de lijntjes kleuren, creativiteit is veel belangrijker.” We zouden het zelf niet beter kunnen zeggen!