“In 2017 begon ik mensenhoge braamstruiken in het bos achter mijn huis met dikke, leren handschoenen te verwijderen. Na 40 jaar ontoegankelijk te zijn, zorgde ik ervoor dat er onder de bomen een ontmoetingsplek kon groeien.”

Zo bouwde ze een plek met verschillende onderdelen. Het bouwproces werkte heel heel helend en als samenkomstplek vervult het voor anderen dezelfde functie. Je kan er een bezoek brengen aan onder andere een rouwplekje, labyrint en een plekje met poëzie en filosofie. Agnes besloot het project Touch Wood te noemen.

“Ik heb niet alles zelf gemaakt. Soms komen mensen er spontaan dingen aan toevoegen. Zo sneed mijn buurman houten koppen uit oude boomstammen en zette ze langs een van de weggetjes. Ook onbekende mensen komen langs om iets toe te voegen terwijl dit project online niet bestaat.”

De ontmoetingsplek blijft een plekje dat ze wil onderhouden, om zo maken en verbinding met elkaar te blijven combineren. Net als in haar loopbaan moet ze kunnen wroeten en werken. Het geeft haar energie en zelfvertrouwen.

“Het feit dat ik een maak- en praatplek heb opgezet die zichzelf in stand houdt, dat verrast me toch wel een beetje – op een heel positieve manier! Mensen komen uit vrije wil samen en bouwen zonder elkaar te kennen een mooie plek op, dat is toch prachtig?”

Dat is inderdaad prachtig!