“Toen ik jong was wou ik graag verschillende creatieve dingen doen maar met kleine kinderen in huis en een job was dat onmogelijk. Het verlangen smeulde nog wel. Ik werd vooral geprikkeld wanneer ik de kinderen naar de tekenles bracht en langs de afdeling keramiek liep. Keramiek is nog steeds de enige hobby die ik regelmatig alleen doe. Ik kan dan volledig loskomen van de wereld.”

Maken is voor Pascaline een vorm van tot rust komen. Ze verdwijnt een beetje in haar eigen wereld. Maar ze maakt wel voor anderen. Veel werken staan in haar eigen huis, maar ook vrienden en familie mogen meegenieten van haar talent. Dit talent deelt ze dan ook maar al te graag met anderen in de vorm van tips en tricks. Zo probeert ze anderen te inspireren en zoveel mogelijk mensen aan te leren wat zij ervaart. Met grime maakt Pascaline dan ook schitterende maskers. Ze vindt zelf dat het zo goed werkt omdat je een mooier 3D resultaat kan creëren.

“In de oudheid moest iedereen kunnen maken om te overleven. Volgens mij is maken een oerinstinct.  De mens wil iets maken. Ik ben ook echt zeer manueel ingesteld, een tekst of een gedicht schrijven moet je mij niet vragen.”

Pascaline gelooft dat de drang tot maken in iedere mens zit. Voor haar is het ook een manier om zich uit te drukken en haar gevoelens vorm te geven. Zo maakte ze een beeldje over de oorlog in Oekraïne omdat ze geraakt werd door het leed van de lokale bevolking. Haar zoon die al lang professionele contacten heeft met Oekraïne vangt immers een gezin op, waarmee Pascaline met het verstrijken van de tijd een sterke band mee ontwikkelde. Het vele experimenteren met verschillende technieken en materialen om tot de juiste uitdrukking te komen, heeft ze hier graag voor over.