David en Graciela leerden elkaar kennen via gezamenlijke vrienden. Op het eerste zicht klikte het niet, ze vonden elkaar arrogant, vervelend zelfs. Tot er op een avond bij vrienden een jam sessie ontstond.

Graciela: "We waren elkaar al eerder tegen gekomen via gemeenschappelijke vrienden en eerlijk? Ik moest toen niets weten van David, de eerste indruk was niet bepaald goed. Dat gevoel bleek wederzijds!"  (lacht)

David: "Op een avond ontstond er een jam op een feestje van gemeenschappelijke vrienden."

Graciela: "Hij was bas en akkoorden tegelijk aan het spelen. Iedereen speelde door elkaar, een typische jam! (lacht) Maar David maakte zo’n interessante melodieën en ritmes! Ik was verwonderd en begon met hem mee te spelen."

David: "Ik keek haar verrast aan: huh? Ze luistert naar mij?" (lacht)

De taal van de muziek bracht hen samen. Ze geraakten geïntrigeerd door elkaars muziek en begonnen ook na de jam samen te musiceren. Het duo Napami was geboren. Beiden verkennen door hun composities hoe verschillende ritmes en harmonieën versmelten als uitdrukkingen van de menselijke verbinding en de verbroedering tussen culturen. Nostalgische gevoelens van vreugde en verdriet die de migranten delen inspireren de creaties van het duo. Door hun muziek leren ze elkaar en elkaars achtergrond kennen.

David: "Ik begon 20 jaar geleden met punk muziek, daarna begon ik met Latijns Amerikaanse muziek en nu speel ik vooral Venezolaanse muziek. Zij brengt de oude klassieke, Spaanse muziek de grote achtergronden die zij heeft met zich mee."

Graciela: In Spanje volgde ik een klassieke opleiding en speelde in een rockband. Toen ik naar Gent kwam als Erasmusstudent aan het Conservatorium ontdekte ik dat er nog mensen waren die over de grenzen van de muziek heen wilden. Er ging een wereld voor mij open toen ik tijdens een jam in Hot Club de Gand ontdekte dat je op een viool ook jazz kan spelen! We leren veel van elkaar. We brengen allebei een ander repertoire mee. David is een super getalenteerde harmonische mens. Al brengt hij super moeilijke Venezolaanse folklore mee met heel andere ritmes, speciale melodieën en jazz akkoorden. Soms bots ik op de grenzen van mijn kunnen en denk ik: dit krijg ik nooit onder de knie!"

David: Maar uiteindelijk het lukt wel! Ik bewonder Graciela, we vullen elkaar enorm aan.

Jammer genoeg botsen ze niet enkel op muzikale grenzen. Ook in de maatschappij is het niet evident als migrant.

Graciela: "Het is verschrikkelijk. Ik ben positief gediscrimineerde migrant. Ik ben wit, kom uit Spanje, ik ben een ‘goed model’ migrant. In mijn eerste maanden hier vond ik geen werk, hoewel ik afgestuurd informaticus ben en alles in informatica in het Engels is. Ik kon niet poetsen omdat ik geen Nederlands sprak. Bij de VDAB zeiden ze dat ik zonder Nederlands niets zou vinden, ondanks mijn informatica diploma. In Gent vond ik geen werk, dus ben ik uiteindelijk in Brussel gaan zoeken en vond ik een goede job bij Siemens. De ene dag werkte ik in de keuken van een restaurant, de volgende dag had ik een super goede job met een bedrijfswagen en alles erop en eraan. Het verschil met David is schrijnend. Wij hebben allebei gestudeerd, komen uit een middenklasse omgeving maar hij komt van buiten Europa en heeft niet de juiste papieren. Ik mag werken, hij niet. Dat is fundamenteel oneerlijk."

Het verhaal over die moeilijke weg vertellen ze in het nummer Loopita. Het is het verhaal van een ‘crimigrante’.

Graciela: "Jan Jambon zei ooit dat migranten eigenlijk crimigranten zijn. Dit nummer is speciaal voor hem." (lacht)

Loopita Loopita
Hoe ben je hier alleen gekomen?
In een ander land
Weg van je familie

Emigrant je baant je weg
Op zoek naar een nieuwe bestemming
Waar je in vrede kunt leven
Vraag je toevallig asiel aan?
Maar de wet staat in de weg
Vrienden zeggen dat je moet trouwen
Nu, zonder een optie ga je toegeven

Crimigrant je bent Loopita
Wat neem je mee in je rugzak?
De politie vraagt je,
Op weg naar kantoor
Documenten a.u.b.
Geen problemen meneer
Oh Crimigrant zul je altijd zijn!